گفتا که می بوسم تو را ، گفتم تمنا می کنم
گفتا اگر بیند کسی ، گفتم که حاشا می کنم
گفتا
ز بخت بد اگر ، ناگه رقیب آید ز در
گفتم که با افسونگری ، او را ز سر وا می کنم
گفتا که تلخی های می گر نا گوار افتد مرا
گفتم که با نوش لبم ، آنرا گوارا می کنم
گفتا چه می بینی بگو ، در چشم چون آیینه ام
گفتم که من خود را در آن عریان تماشا می کنم
گفتا که از بی طاقتی دل قصد یغما می کند
گفتم که با یغما گران باری مدارا می کنم
گفتا که پیوند تو را با نقد هستی می خرم
گفتم که ارزانتر از این من با تو سودا می
کنم
گفتا اگر از کوی خود روزی تو را گفتم برو
گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم
بگذار تورا بپوشم
این بالاپوش خنک
این نسیم صبح گاهی
کفاف تمام عطشم را
در کویر لوت و برهوت
خواهد داد..
از تو بارانی شدن عشق است
از لبانت موجو موسیقی
از صدایت عطر و ابریشم شدن عشق است
بوی فروردین عبارت از نگاه توست
میرسی بر من
ناگهان سرمی روم از تو..
گفته بودی که چرا محو تماشای منی؟
و آنچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی؟
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز آن چشم تو به قدر مژه برهم زدنی