ماندانا حمیدی

پیله ام را شکافتم

برای نوشیدن نور

و از میان نورها دست تو پیدا شد

من از نگاه تو خواندم که ...

پروانه شدن نزدیک است!...

پاییز

پاییز چه عاشقانه هایش خوش بود

باران زدنِ به شانه هایش خوش بود

هر دم به بهانه ای بهاری بودیم

پاییز همین بهانه هایش خوش بود

پلکهای مرطوب

پلکهای مرطوب مرا باور کن

 
این باران نیست که میبارد

صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون می ریزند . . .

حافظ

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت

ناخلف باشم اگر من به جوی نفروشم