حیف مـوهای پر کلاغی

حیف مـوهای پر کلاغی نیست ، روسری دور آن قفس بکشد

جز من و تو کسی که اینجا نیست بگذار آسمان نفس بکشد!

اهــل سیگار نیستم امــا بگذار این مسافـــر خسته

نخ پیراهن ترا گاهی ، بعد چای از سر هوس بکشد !!

و خدا در مدار لب‌هایت ، خال را آفرید چون می‌خواست

مرز دنیـــای کوچک من را ، کمتر از دانـــه عدس بکشد

دهنِ فکرم از تو آب افتاد مثل لیموی ترش می‌مانی

کاش نقاشـــی تو را از نو ، بار دیگر خدا ملس بکشد

"این دغل دوستان که می‌بینی" ، عاشقت نیستند ، می ترسم

دست این روزگار عاشق کش ، گِــــرد شیرینی‌ات مگس بکشد

ارث ما شاعران که قابل نیست ای رفیقان وصیتم این است

نفـس آخــــر مــــرا دم مــــرگ بگذارید هم‌نفس بکشد

مجید آژ

http://raghsezehn.persianblog.ir/