...

دو چشم دخترک َتر شد سه نقطه...

پرید از جا کبوتر شد سه نقطه...

اگرچه غنچه بود اما بمیرم

به دست باد پرپر شد سه نقطه...

صدای ضربه سیلی و آنگاه

گمانم دخترک َکر شد سه نقطه...

تمام گردنش خون بود خون بود

بمیرم مثل مادر شد سه نقطه...

کبودی رخ و زخم سر ِ او

برایش مثل معجر شد سه نقطه...

نزن آقا ، نزن آقا یتیمم

به قرآن طاقتم سَرشد سه نقطه...

خودم می آیم آقا کعب نی نه

بیابان روز محشر شد سه نقطه...

و عمه بعد آن شب در خرابه

عصای دست دختر شد سه نقطه...

دو چشمش را به سختی باز کرد و

کمی مهمان یک سر شد سه نقطه...

و حالا دختری کنج خرابه

مریض احوال بدتر شد سه نقطه...

صدایش در نمی آمد به گریه

و اینجا قصه آخر شد سه نقطه...

سید محمد حسین میرحسینی (امیر)