نشنو
از نی ، نی حصیری بی نواست
بشنو
از دل ، دل حریم کبریاست
نی
بسوزد خاک و خاکستر شود
دل
بسوزد خانه ی دلبر شود
من شیفته ی میزهای کوچک کافه ای هستم
که بهانه نزدیک تر نشستن مان می‌شود…
و من …
روبه روی تو …
می‌توانم تمام شعر‌های نگفته دنیا را یک جا بگویم
…………!
زن سینه‌های برجسته نیست
موی مش کرده
ابروی برداشته
لبانِ قرمز نیست
زن لباسِ سفید
شب با شکوه عروسی
بوی خوشِ قرمه سبزی
هوسِ شب‌های جمعه
قرار‌هایِ تاریکی ، کوچه پشتی، تویِ یک ماشین نیست
زن خون ریزی
کمر دردِ ماهانه
پوکی استخوان
یک زنِ پا بماه
حال تهوع
استفراغ
درد‌های زایمان
مادر بچه‌ها نیست
زن عصایِ روز‌های پیری
پرستار وقتِ مریضی
رفیقِ پای منقل
مزه بیار عرق دوره‌های دوستانه نیست
زن
وجود دارد
روح دارد
قدرت
جسارت
پا به پای یک مرد ، زور دارد
عشق
اشک
نیاز
محبت
یک دنیا آرزو دارد
زن ... همیشه ... همه جا ... حضور دارد
و اگر تمام اینها یادت رفت
تنها یک چیز را به خاطر داشته باش
که هنوز هیچ مردی پیدا نشده
که
بخواهد در ایران
جایِ یک
زن باشد…