مانند دوتا رود که طغیان کرده
چشمان شما عجیب عصیان کرده
من خانه کهنه گلی خواهم شد
تو زلزله ای که شهر ویران کرده
حافظ:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
امیرنظام گروسی:
اگر آن کرد گروسی بدست آرد دل ما را
بدو بخشم تن و جان و سر و پا را
جوانمردی به آن باشد که ملک خویشتن بخشی
نه چون حافظ که میبخشد سمرقندو بخا را را
دکتر سید محمود انوشه:
اگر آن مهرخ تهران بدست آرد دل ما را
به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنی را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه برآن مهلقای ما که شورافکنده دنیارا
دلم پرواز میخواهد
دلم آواز می خواهد
دلم بی رنگو بی روح است
دلم نقاشی یک قلب پر احساس میخواهد...